เสียงกระซิบจากสายลม
ความเหงาเข้าคลี่ห่ม...แทบทนไม่ไหว
จะก้าวข้ามรัตติกาลนี้...ไปได้อย่างไร
ความรักหมดสิ้นเยื่อใย
" ทำไมคุณไม่ส่งหัวใจกลับคืน "
ท่ามกลางความเงียบเหงา
แว่วเสียงเบา - เบา...ของคนนอนกอดเข่าสะอื้น
ชีวิตจะดำเนินอย่างไร...ไม่มีแล้วกำลังใจให้หยัดยืน
ความรักที่คุณหยิบยื่น...สร้างความขมขื่นไปจนวันตาย
ไม่รักกันแล้ว ... ไม่ว่า
ได้โปรดเวทนาเถอะนะ...อย่าทำร้าย
หัวใจที่สิ้นไร้คุณค่า...โปรดส่งกลับมาอย่าทำลาย
ถ้าชีวิตที่เหลือต้องอยู่อย่างเดียวดาย
" ขอมีหัวใจเก็บไว้...ม อ บ อุ่ น ไ อ ใ ห้ ตั ว เ อ ง "
+++++++++++++++++++++++++++++++++++
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น