เศษซากแห่ง...ความคิดถึง
ที่คนใจร้ายคนหนึ่ง...ฝากร่องรอยทิ้งไว้
ต้นแห่งความเหงางอกงาม...สูงสุดสู่ฟ้าไกล
โดนคนรักทำลาย...แห้งเหี่ยวเฉาตาย...ร่วงดิน
ผลแห่งความเหงา...ที่ร่วงหล่น
ที่หัวใจใครบางคน...ไม่เคยยินยลใฝ่ถวิล
คำว่ารักบางเบา...ที่เขาไม่มีวันได้ยิน
เจือจานด้วยหยดน้ำตาร่วงริน...มาจากใจ
วัฏจักรแห่งความเหงา
รดด้วยหยดน้ำตาแห่งความเศร้า...รากเง้าก้องอกขึ้นใหม่
ดูแลด้วยความรัก...จากที่ไม่อาจตัดใจ
ไม่ว่าอีกนานเท่าไหร่...ถูกทำลายเท่าใด...จะอดทน.
.........................................................................................................................................
................
นั่งมองเปลวเทียน
ที่มันลุกเวียนมอดไหม้
เป็นความเงียบเหงาของแสงไฟ
ซึ่งไม่มีใครแลเห็นมัน
หัวใจกับเปลวเทียน
จึงเวียนกันแอบร้องไห้
เปลวเทียนค่อย ๆ หมดไป
แต่เหงาในใจกลับเติมเต็ม
คืนนี้ดวงดาวเต็มท้องฟ้า
มันดูสวยยิ่งกว่าสิ่งสิ่งไหน
อยากนั่งมองดูมันตลอดไป
เพราะมันไม่ต่างอะไรกับตัวเธอ
ฉันนั่งอยู่ตรงนี้เวลาเหงา
คอยนับดาววิ่งผ่านอยู่เสมอ
นั่งนับไปเรื่อย ๆ เท่าที่เจอ
เพื่อรอวันที่เธอจะกลับมา
เดียวดายในความเวิ้งว้าง
รอบข้างไร้คนเคยห่วงหา
ความเหงาคอยตอกย้ำรอยน้ำตา
คนไกลเขาจะรู้บ้างไหมว่า
คิดถึงห่วงหา เกินกว่าจะเข้าใจ^^
ที่มันลุกเวียนมอดไหม้
เป็นความเงียบเหงาของแสงไฟ
ซึ่งไม่มีใครแลเห็นมัน
หัวใจกับเปลวเทียน
จึงเวียนกันแอบร้องไห้
เปลวเทียนค่อย ๆ หมดไป
แต่เหงาในใจกลับเติมเต็ม
คืนนี้ดวงดาวเต็มท้องฟ้า
มันดูสวยยิ่งกว่าสิ่งสิ่งไหน
อยากนั่งมองดูมันตลอดไป
เพราะมันไม่ต่างอะไรกับตัวเธอ
ฉันนั่งอยู่ตรงนี้เวลาเหงา
คอยนับดาววิ่งผ่านอยู่เสมอ
นั่งนับไปเรื่อย ๆ เท่าที่เจอ
เพื่อรอวันที่เธอจะกลับมา
เดียวดายในความเวิ้งว้าง
รอบข้างไร้คนเคยห่วงหา
ความเหงาคอยตอกย้ำรอยน้ำตา
คนไกลเขาจะรู้บ้างไหมว่า
คิดถึงห่วงหา เกินกว่าจะเข้าใจ^^
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น