..วันที่ทรมาน

วันคืนที่ทรมาน

กับวันวานที่มันเพิ่งผ่านพ้น

วันนั้นจากใจที่ร้าวรน

วันนี้ยังเจ็บจนแทบขาดใจ

อีกกี่วันที่จะทรมาน

อีกกี่ราตรีกาลต้องหวั่นไหว

อีกกี่ฟ้าทอดขวางให้ห่างไกล

อีกกี่ล้านลมหายใจ จึงจะลืมเธอได้คนดี

หรือต้องจมอยู่กับความทรมาน

หรือต้องเจ็บจนรนรานให้ได้มากกว่านี้

หรือต้องเพิ่มความเจ็บช้ำซ้ำอีกร้อยเท่าทวี

จึงจะลบความเจ็บช้ำที่มี แล้วประทับความเจ็บใหม่มาแทนที่

"เพื่อให้ใจที่มีได้ลืมเธอ"

เ ก ลี ย ด วั น ที่ แ ส น ท ร ม า น
นั่งปล่อยให้เวลา..ไหลผ่านไปอย่างเชื่องช้า
ดื่มด่ำในรสน้ำตา
ที่หลั่งรินออกมา. . . โ ด ย ไ ม่ รู้ จั ก พ อ

พ ย า ย า ม ห า เ ห ตุ ผ ล จ า ก ค ว า ม เ ป็ น จ ริ ง
เรื่องบางสิ่ง...ที่ ไ ม่ อ า จ ร้ อ ง ข อ
กัดกร่อนดวงใจจนน้ำตาเอ่อคลอ
เมื่อไหร่หนอ...ที่ความทรมานจะหายไป

วันเดือนปีที่ผ่านมา
นาฬิกาทุกนาทีที่เคลื่อนไหว
ฤดูกาลร้อนหรือหนาวผ่านพ้นไป
ลมพลิ้วไหวสายฝนพรำหนาวเหลือทน

จะปิดไฟก็กลัวเห็นภาพฝัน
ในคืนวันหวานชื่นคืนสับสน
จะเปิดไฟก็ไม่อยากเห็นใบหน้าตน
รอยทุกข์ทนบอบช้ำฉาบนัยน์ตา

ทรมานไม่อยากจะพบใคร
ปล่อยหัวใจโหยหวนครวญเหว่ว้า
ทรมานจนไม่เหลือแม้น้ำตา
วันคืนช่างเชื่องช้าเกินจะทน

ที่มา :  www.kaweeclub.com