..ตั้งแต่วันนั้น...จนถึงวันนี้

ตั้งแต่วันนั้น...จนถึงวันนี้
ยังจดจำทุกช่วงวินาที...ที่มีค่า
จะนานสักเท่าไร..." รัก " ไม่เคยจางหายไปตามเวลา
ที่สุดของความปรารถนา...คือการกลับมารักกัน

สองมือ...ของเธอ
ที่เคยมอบความอบอุ่นเสมอ...ในวันนั้น
ริมฝีปากบาง - บาง...ที่ลบความอ้างว้างให้แก่กัน
รอยจุมพิศยังติดอยู่ตรงนั้น...เพราะจดจำมันด้วยหัวใจ

ทุกครั้ง....ที่หลับตา
ฝันว่าเธอมายืนอยู่ตรงหน้า...ไม่ได้ไปไหน
แต่ ! โลกแห่งความจริง...ไม่ว่าเธอจะอยู่ ณ.ที่แห่งใด
นับตั้งแต่วันที่ฉันบอกรักไป...ไม่เคยมีวันใด
" ไ ม่ รั ก เ ธ อ "....
**************************************
ขอบคุณ....นะคะ
คุณเลิศชาย ปานมุข..
..................................................