ใต้โค้งท้องฟ้า...กว้างกว่ากว้าง
เธอเห็นความอ้างว้าง...ซ่อนอยู่ในนั้นไหม
..มันโอบอุ้มความรัก..ไว้อย่างห่วงใย..
รักที่ฉันตั้งใจ...จะมอบให้เธอ
...และมันจะเป็นเช่นนั้น...
ตราบนิจนิรันดร์...มั่นคงเสมอ
เวลาผันผ่าน เนิ่นนาน พบเจอ
ฉันและเธอ..คือทั้งหมด..ที่รวมเป็น"เรา"
..เธอเห็นท้องฟ้านั่นไหม..
เห็นเงาใส..ในก้อนเมฆ..หรือเปล่า
เมฆหม่นพรางตา...ฟ้าสีเทา
หลังความเหงา..มีความรัก..มาพักพิง
ถนนที่ทอดยาว...สายนั้น
รักของฉัน...ฝากไว้ในทุกสิ่ง
ร่มเงาไม้ เพิงพัก...มีรักแอบอิง
เนิ่นนานนิ่ง..เนาว์นับ..ไม่กลับกลาย
น้ำจรดฟ้า...ทะเลสีคราม
..เธอเห็นความรักฉันนั้นบ้างไหม..
แอบซุกซ่อน..ซ้อนเลี้ยว..เกลียวคลื่นไป
จะสุดหล้าฟ้าไกล...รักจะไม่จืดจาง
ในอ้อมกอดของความเหงา
ท่ามกลางเงาของความอ้างว้าง
รักของฉัน...ซ่อนอยู่ตรงกลาง
รอให้เธอ..นำไปวาง ณ กลางใจ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น