*********** ความรู้สึก..เริ่มจางไป
ความห่วงใย..เริ่มเหินห่าง
ความคิดถึง..เริ่มเจือจาง
เหมือนความฝัน..เริ่มละลาย
ความเข้าใจ..เริ่มเปลี่ยนไป
ความอ่อนไหว..เริ่มเลือนหาย
ความจริงใจ..เริ่มกลับกลาย
เหมือนความรัก..เริ่มดับลง
ความคิดถึง..เริ่มเจือจาง
เหมือนความฝัน..เริ่มละลาย
ความเข้าใจ..เริ่มเปลี่ยนไป
ความอ่อนไหว..เริ่มเลือนหาย
ความจริงใจ..เริ่มกลับกลาย
เหมือนความรัก..เริ่มดับลง
เดี๋ยวนี้กรรม มันติดจรวด
เคยไปสร้างความเจ็บปวด กับใครตอนไหน
รอไม่นาน ความร้าวราน จะผ่านเข้ามาในใจ
ให้รู้ว่าที่เคยทำไว้ เค้าเจ็บปวดแค่ไหน ลองรับดู
ขนาดตัวเองยังทนไม่ได้
แล้วคิดหรือว่าคนที่เราทำกับเค้าไว้ จะมีกำลังใจต่อสู้
ทีหน้าทีหลัง จะทำอะไร ลองใช้หัวใจคิดดู
อย่าใช้แค่สมองทู่ๆ ที่ไม่เคยเปิดดู ความรู้สึกใคร
เคยไปสร้างความเจ็บปวด กับใครตอนไหน
รอไม่นาน ความร้าวราน จะผ่านเข้ามาในใจ
ให้รู้ว่าที่เคยทำไว้ เค้าเจ็บปวดแค่ไหน ลองรับดู
ขนาดตัวเองยังทนไม่ได้
แล้วคิดหรือว่าคนที่เราทำกับเค้าไว้ จะมีกำลังใจต่อสู้
ทีหน้าทีหลัง จะทำอะไร ลองใช้หัวใจคิดดู
อย่าใช้แค่สมองทู่ๆ ที่ไม่เคยเปิดดู ความรู้สึกใคร
ฉันอาจจะรักเธอได้
แต่เธอคงไม่รักฉัน
เรื่องของใจไม่อาจฝืนกัน
เหมือนเช่นความฝันไม่อาจจับจอง
ฉันอาจจะรักเธอได้
แต่คงไม่ได้เป็นเจ้าของ
ความรักฉัน ห่วงใย ใช่ครอบครอง
ไม่จำเป็นว่าเราสอง ต้องผูกพัน
ตลอดเวลาฉันรู้ว่ารักเธอได้
แต่ไม่ได้หมายความว่าใจเธอต้องเป็นของฉัน
ตลอดเวลาที่เรารู้จักกัน
ฉันไม่เสียใจสักวันที่ได้รักเธอ
แต่เธอคงไม่รักฉัน
เรื่องของใจไม่อาจฝืนกัน
เหมือนเช่นความฝันไม่อาจจับจอง
ฉันอาจจะรักเธอได้
แต่คงไม่ได้เป็นเจ้าของ
ความรักฉัน ห่วงใย ใช่ครอบครอง
ไม่จำเป็นว่าเราสอง ต้องผูกพัน
ตลอดเวลาฉันรู้ว่ารักเธอได้
แต่ไม่ได้หมายความว่าใจเธอต้องเป็นของฉัน
ตลอดเวลาที่เรารู้จักกัน
ฉันไม่เสียใจสักวันที่ได้รักเธอ
ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากรักใคร
แต่เพราะไม่มีคนไหนมารักฉัน
คนที่ผ่านเข้ามา แสดงออกเพียงแค่อยากรู้จักกัน
อยากมาเรียนรู้เพียงพักๆแล้วจากไป
ไม่มีสักคน….ที่เขาจริงจัง
พอให้คำว่า “ความหวัง” มีพลังเกิดขึ้นมาได้
บางที “ความรัก” กับ”ฉัน”
อาจจะเป็นเส้นขนานกันตลอดไป
จนถึงขั้นที่ฉันลืมว่ามีหัวใจ…
อยู่ในอกข้างซ้าย…ของตัวเอง….
แต่เพราะไม่มีคนไหนมารักฉัน
คนที่ผ่านเข้ามา แสดงออกเพียงแค่อยากรู้จักกัน
อยากมาเรียนรู้เพียงพักๆแล้วจากไป
ไม่มีสักคน….ที่เขาจริงจัง
พอให้คำว่า “ความหวัง” มีพลังเกิดขึ้นมาได้
บางที “ความรัก” กับ”ฉัน”
อาจจะเป็นเส้นขนานกันตลอดไป
จนถึงขั้นที่ฉันลืมว่ามีหัวใจ…
อยู่ในอกข้างซ้าย…ของตัวเอง….
ฉันขอยืนอยู่ตรงนี้ที่ไม่ใกล้
คอยห่วงใยรักเธออยู่ห่าง-ห่าง
ตรงที่นี้ไม่มีเธอจึงอ้างว้าง
น้ำตาหล่นรินบ้างบางเวลา
คอยห่วงใยรักเธออยู่ห่าง-ห่าง
ตรงที่นี้ไม่มีเธอจึงอ้างว้าง
น้ำตาหล่นรินบ้างบางเวลา
ฉันขอยืนอยู่ตรงนี้ตรงที่เก่า
ที่ ที่ เงาแห่งความเหงาเฝ้าถามหา
เผื่อเธออยากหันกลับยามอ่อนล้า
คืนย้อนมาหนุนตักคนภักดี
ที่ ที่ เงาแห่งความเหงาเฝ้าถามหา
เผื่อเธออยากหันกลับยามอ่อนล้า
คืนย้อนมาหนุนตักคนภักดี
ฉันขอยืนอยู่ตรงนี้ที่มองเห็น
โดยขอเป็นกำลังใจให้ที่นี่
แค่ได้รักเธอไกล-ไกลสักนาที
ความรานร้าวที่มีได้ผ่อนคลาย
โดยขอเป็นกำลังใจให้ที่นี่
แค่ได้รักเธอไกล-ไกลสักนาที
ความรานร้าวที่มีได้ผ่อนคลาย
ฉันขอยืนอยู่ตรงนี้ด้วยความหวัง
และจะยังรักต่อไปไม่ห่างหาย
รักของฉันนั้นเป็นดั่งเม็ดทราย
แม้คลื่นคลายเกลียวซัดยังมัดใจ
และจะยังรักต่อไปไม่ห่างหาย
รักของฉันนั้นเป็นดั่งเม็ดทราย
แม้คลื่นคลายเกลียวซัดยังมัดใจ
ฉันขอยืนอยู่ในส่วนที่เป็นฉัน
ไม่จำเป็นต้องผูกพันกันก็ได้
เธอก็อยู่ในโลกของเธอต่อไป
ไม่เรียกร้องสิทธิ์ใด ใด ให้กลับคืน
ไม่จำเป็นต้องผูกพันกันก็ได้
เธอก็อยู่ในโลกของเธอต่อไป
ไม่เรียกร้องสิทธิ์ใด ใด ให้กลับคืน
ฉันขอยืนอยู่ตรงนี้อย่างเจียมตัว
เพราะในหัวใจเธอมีใครอื่น
จะไม่ก้าวล่วงล้ำจนกล้ำกลืน
แค่ได้ยืนมองไกล-ไกล..พอใจแล้ว...
เพราะในหัวใจเธอมีใครอื่น
จะไม่ก้าวล่วงล้ำจนกล้ำกลืน
แค่ได้ยืนมองไกล-ไกล..พอใจแล้ว...
....................................................................................................
.................................................
สวัสดิ์ดี13
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น