...ใครทำให้เธอแพ้...
ใน วัหนึ่ง ทีเธอทรุดตัวลงกับ พื้น
ร้องไห้คร่ำครวญอย่างคนขวัญเสีย
เธอ กล่าวโทษทุกสิ่งทุกอย่าง
ว่าไม่ได้เป็นอย่างที่เธอหวัง...
ไม่มีอะไรเป็นอย่างใจ ไม่มีใครเข้าข้างเธอ
ความเจ็บปวดที่เธอได้รับมามันมากมายมหาศาล
เกินกว่าสิ่งใดจะเยียวยา
เธอปล่อยให้น้ำตาไหลรินไม่ขาดสาย
ปล่อยให้หัวใจทุกข์ระทม
ปล่อยความฝันให้แตกสลาย
กอดเข่านั่งมองความพ่ายแพ้ของตัวเอง
ที่เธอจะหันมามองตัวเองอย่างแท้
ดวงตาทีเอ่อล้นด้วยน้ำตานั้น
พร้อมที่จะเปล่งประกายความสดใส
ริมฝีปากบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด
พร้อมที่จะยิ้มร่า.........
สองขาที่ทรุดลงอย่างอ่อนล้านั้น
...................พร้อมที่จะหยัดยืน...
........และหัวใจของเธอยังเต้นแรงอยู่..
...ไม่ได้แผ่วเบาลงไปเลย....
เดี๊ยวพรุ่งนี้มาเขียนต่อ...**ง่วงนอนแล้ว**
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น