โดนทำร้ายด้วย.... "ความทรงจำ" ดีดี
คุณจะไม่เจ็บปวดอะไร ถ้าไม่ไปเปรียบเทียบว่า
เมื่อก่อน...คุณเคยสุขมากกว่านี้
ถ้าเราทุกคนเลือกได้...เราก็อยากให้ชีวิตของตัวเอง
มีแต่เรื่องราวดีดี เพื่อเก็บไว้ในความทรงจำ
แต่ในทางกลับกัน หากนำคำถามนี้ไปถามกับคนผิดหวังในเรื่องความรักแล้ว ละก็
เขาคงเลือกที่จะไม่ต้องมีอะไรเหลือไว้ในความทรงจำ มากกว่า
ถึงแม้ว่ามันจะเคยสวยงามหรือดีสักแค่ไหนก็ตาม...
โกวเล้ง เคยพูดไว้ว่า "ความทรงจำ เป็นกับดักของชีวิต"
แสดงว่า "อดีต" ของแต่ละคน
อาจมีผลต่อการดำเนินชีวิตไปในวันข้างหน้า
หลายคนพูดกันมากกว่า "อดีต" ที่เลวร้ายที่ผ่านมา
เมื่อจับมันมามองในมุมใหม่ ก็สามารถกลายเป็นบทเรียนที่ดีบทหนึ่งได้
แต่สำหรับ "อดีต" ที่ดีดีล่ะ
ซึ่งมันควรจะดีใช่มั้ย ก็แล้วทำไม มันถึงกลับทำร้ายใครบางคนได้มากมายไม่แพ้กัน
มิหนำซ้ำยิ่งใครที่เคยมีช่วงเวลาดีดี มากเท่าไหร่
ยิ่งเป็นสัดส่วนโดยตรงกับความเจ็บปวดมากขึ้นเท่านั้น
แล้วเราจะเรียนรู้ที่จะอยู่กับมันได้อย่างไร หากคนที่พูดถึงนั้น เป็นตัวเราเอง?
ฉันมองเรื่องนี้ว่า ความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นบางทีก็มาจากการที่เรา ไม่เข้าใจ
หรือลืมที่จะเข้าใจ "สิ่งที่เป็นอยู่จริง" เราลืมนึกไปว่า
ความทรงจำที่ผ่านมานั้น
ที่แท้มันคือ "รูปถ่าย" รูปหนึ่ง ณ ช่วงเวลาหนึ่งเท่านั้น
ในแต่ละชั่วโมง แต่ละวัน แต่ละสัปดาห์
จนถึงแต่ละเดือน แต่ละปีเราก็จะมี "รูปถ่าย" เหล่านี้มากขึ้นเรื่อยๆ
และถ้าเราสามารถเก็บ "รูปถ่าย" นั้นได้จริง
แล้วหยิบมันออกมาพิจารณาดู เชื่อว่าเราจะเห็นอะไรดีดี
ที่ให้ข้อคิดบางอย่างในชีวิต โดยเฉพาะอย่างยิ่ง
เราจะมองเห็นความแตกต่าง เห็นความไม่คงเส้นคงวาของอารมณ์
และความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับตัวเองในแต่ละช่วง
เราจะมองเห็นใบหน้า ที่วันนี้อาจยิ้มแฉ่งแบบมีความสุขจนล้น
ในขณะที่อีกไม่กี่วันต่อมา ใบหน้าเดียวกันนี้ อาจเปื้อนทุกข์จนดูไม่ได้เลย
ซึ่งสิ่งเหล่านี้มันก็คือ "สิ่งที่เป็นอยู่จริง"
ที่เราจะต้องมองให้ออกว่าเป็น "ธรรมดา" ของชีวิตมนุษย์
และที่เราต้องเสียใจ ทุกข์ใจ ก็เป็นเพียงเพราะ
เราไม่สามารถทำให้ "รูปถ่าย" ที่ดีๆเหล่านั้นอยู่กับเราไปได้ตลอด
เพราะสิ่งที่เราหวัง ล้วนเป็นความต้องการที่เป็นไปไม่ได้ในชีวิตจริง...
การจะมองความเป็นไปต่างๆ เหล่านี้ให้เห็นแจ่มชัดและลึกซึ้งได้นั้น
เราอาจจำเป็นต้องฝึกตัวเอง โดยใช้หลักปฏิบัติทางพุทธศาสนาเข้ามาช่วย
ซึ่งต้องอาศัย สติ เข้ามากำกับ
เพราะสตินั้นจะช่วยให้เรามองเห็นความจริง ตามที่เป็นจริง
เห็นความรู้สึกนึกคิดของตัวเองที่เกิดขึ้นตามที่เป็น จริง
คือเห็นโดยไม่ต้องตัดสิน ไม่พยายามผลักไส หรือเก็บกดมันไว้
หรือไม่ก็เพลินแล้วจมอยู่กับมันจนลืมตัว "อดีต" หรือความทรงจำที่มีเหล่านั้น
ก็ไม่สามารถเข้ามาตอแยหรือมามีอิทธิพลกับชีวิตของเรา ได้เพราะเราจะรู้สึกตัวอยุ่เสมอว่า
เมื่อไหร่บ้าง...ที่เราควรควบคุมมันไว้ และเมื่อไหร่บ้าง...ที่เราควรจะปล่อยวางมันได้
ถึงแม้ว่า "เวลา" จะเข้ามาเปลี่ยนแปลงทุกสิ่งในชีวิต
แต่จริงๆแล้ว เราก็ต้อง "เปลี่ยน" ทุกสิ่งด้วยตัวเองเหมือนกัน...
บางครั้ง....ความสุขหรือความทุกข์ที่เกิดขึ้น กับจิตใจของเรา
มันก็มาจากการชอบตัดสิน ชอบเปรียบเทียบของตัวเราเอง
เชื่อหรือไม่ว่าคุณจะไม่รู้สึกทุกข์ใจ หรือไม่ทุกข์น้อยลง
ถ้าคุณเลิกเสียดายกับอดีต ที่ถึงแม้ว่าจะเคยงดงามแค่ไหน
แล้วคุณก็จะไม่เจ็บปวดอะไร ถ้าไม่ไปเปรียบเทียบว่า
เมื่อก่อนคุณเคยสุขมากกว่านี้...
และจะไม่มีความทรงจำไหน ทำร้ายคุณได้เลย
ถ้าวันนี้ของคุณ มีจิตใจที่เข้มแข็งและนิ่งพอ
"Memory is a wonderful treasure chest for those who khow to pack it"
"ความทรงจำ คือหีบสมบัติที่วิเศษสำหรับคนที่รู้จักเก็บ"
ไม่เป็นไรที่วันนี้ คุณจะยังรู้สึกว่าตัวเองอ่อนแอ
แต่ไม่แน่...พรุ่งนี้คุณอาจเข้มแข็งจนตัวเองก็แปลกใจ
แค่เปลี่ยนตัวเอง แค่รับทุกสิ่งที่เข้ามาในชีวิตอย่างเข้าใจ
แล้วคุณก็จะกลายเป็นคนใหม่ที่ใช้ชีวิตเป็น
ถึงแม้จะมีความทรงจำเก็บเอาไว้มากมาย
แต่ก็ยังทำให้อมยิ้มได้เสมอเมื่อนึกถึงมัน... :")
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น